Koyma anne o gazeteleri üzerime, canımı yakıyor...
Ne hayallerimin nede hayalleri gerçekleştirmek için umutlarımın olmadığını farkettiğimde geceyi vuruyordu saat.
Nasılda anlamımı yitiriyordum içimde, kimse görmeden sinsice...
Notaları getiriyorum yanyana; anlamsızlığın senfonisi.
Harfleri kelimelerde kaybediyor, kelimeleri cümlelerde boğuyorum.
Cümlelerse bana dönmüş çoktan ; anlamsız...