Ansızın bir hüzün çöker,
Gündüzse gece oluverir birden,geceyse zaten gece...
Mekan şaşırır kimliğini;
Ne Ankaradır, nede köyümdür,
Yüreğim sallar mekanı, neresiyim ben der döner durur.
Dağlar nasılda alışıktır;göğsüne güneşi basmaya.
Ama şimdi koynunda uyur ay.
0 yorum:
Yorum Gönder