Yeni eserim,kendimi keserim misali:))
















Çoğu zaman en büyük düşmanım olurum.
Beş yaşında düştüğüm su kuyusuna tekrar tekrar düşürürüm kendimi.
Sonra yine boğulurum,ve yine anımsayamam nasıl kurtarıldığımı.

Bugün resim yapamadım.
İçimden gelmediğinden değil bal gibide beceremedim.
Zorunda olmadığımıda biliyorum ama boyamak geldi içimden birşeyleri.

Kendimden ötesi varmı:)
Aldım elimdeki resmimi koydum karanlığın arkasına.
Önce yüzümün yarısını,sonrada enine bir çizgi...
Olduda bitti maaşallah... mı acaba???
Bazı bazı göremem etrafımdaki mavilikleri.
İnadına esmere çalar düşüncelerim...

8 yorum:

Adsız dedi ki...

anladımmki yine derin sulara dalmışsın olup olmayacağını çekinmeden anlatmışsın hislerini tek tek içinden geldiği gibi yüreğine sağlık tebrikler güzel olmuş şiirin........:)

saklıdefter dedi ki...

Beğendiyseniz ne güzel:)Sulara dalmak iş değil,ah bide adam gibi çıkmasını becerebilsek...Teşekkürler.

Adsız dedi ki...

Kuyulara düşeriz çünkü kurtarılmak güzel bir duygudur, yitip kaybolmak ihtimali olması gibi...

güvercin postası dedi ki...

susarak özlüyorum
kanartıyor şehrimi ateşböçükleri
yağmur yaralı bir tanecik aslında
git!!!
aynalarımı kırma bire.

saklıdefter dedi ki...

Kurtulma ihtimali herzaman güzeldir.Düşsel olarakta bazen kuyulara girip derinine kendimizi tanımak güzeldir.Ama keşke gerçekten düşmeseydim:) boğulmayı öğrendim acı acı...

Adsız dedi ki...

Bir de şöyle düşün boğulmayı bilen ve onu tadan kaç ki varki şu dünyada?

güvercin postası dedi ki...

biraz sola doğru
işte tam orda dur öyle
bak pisarronun penceresinden yüreğime

:)))

oskar willde şair olmaktan hiç haz etmezmiş

saklıdefter dedi ki...

-Şimdi su kuyusuna düştüğüm için şanslı sayıyım kendimi:D Yok yok kesinlikle berbat bir duygu boğulmak.Hiç kimsenin tadmasını istemem:)

-oskar willde şair olmaktan hiç haz etmezmiş...Ne güzel bir teselli ve coşku verici bir sözcük bu resim yapmam için.
Hepinize sevgiler arkadaşlar...