Yokluğumda sen















(SENİN KALEMİNDEN)

Ne ay vardı nede sen...
İnadına yalnızdım.
Ne yol vardı nede ev,üşüyordum; sensizdim...
Kanım dondu, yalnızlığıma lenet kondu;
Şimdi gülüm ağlıyordu...

Sarhoşum ilk defa,
yıllar yılı dokunmayan bu meret beni mahvetti bugün
Aldığım her yudumda seni içime aldım,
Her nefes çekişimde sigaramdan içime doldun.
Anladım sendin beni sarhoş eden...
Yanında olmalıydım şimdi;
dizinin dibinde, ayaklarının altında hatta...
Sen ellerinle kurutsaydın ıslak başımı.
Gözlerim odaklanamıyor hiçbirşeye ;gözlerini arıyor gözlerim
delice...

Gülüm teline öldüğüm, hasretim gülüşüne ,sevişine.
Birazdan kar yağacak
ısıtmıyorki bu meret
aydınlatmaktan ötede gidemedi zaten.
kır diyor şeytan
anlamsız varlığına küfür ediyorum sokak lambasının.


Sarhoşsun diyorum,
biliyorum diyorum.
Kendi kendime konuşmaya başladım:
aydınlatıyor işte daha ne yapsın zavallı lamba...
Kırma fikri sanırım sarhoşluktan.

Gülüüm gülüm.
Bak ağlıyorum şimdide
Utanıyorum kendimden bu sefer.
Düşen her damlada sen varsın siliyorum hemen.
Sen hiç akma emi benden,
hiç gitme emi yüreğimden.
Gidersen yıkılan kent değil ben olurum...

------------------

Özlemim, sevdiğim ne sokak lambası kır,nede ağla
Umudun doğduğu yer olacak buluştuğumuz nokta.
Ben sende soluyorum hayatı.
Sen ağlarsan ben kanarım. Bunu unutma...

2 yorum:

Batuhan Doğu Alkaya dedi ki...

blogunu okumayı seviyorum. bu mükemmel şiir ve resimlerin .. Resimlerin bu denli dikkatimi çekmemişti daha önce . Yazdıklarınla birleşince etkilendim oldukça. Değişik duygular hissettim . Eline sağlık ..

saklıdefter dedi ki...

Sağol Batuhan,resimlerin dikkatini çekmesine sevindim:)Benim içinde aynı şeyler geçerli, çünkü severek okuyorum bloğunu, yazmaya devam...