Ne bir şiir, nede edebi bir yazı bu.Kırılmışlığımın sessiz anlatımı sadece... Hep aynı değilmi yaşattığım kaprislerim, suratsızlığım ve göremediğin suskunluğum!!!
Alabildiğine ağlamaklıydım bugün havadandır dedim geçiştirdim, arada bir zorluk çıkarsada gözlerim yuttum arsız gözyaşlarımı.Ağlamadım...
Sana nazı geçerdi bugün anlamadın, aralamadın, oralı olmadın. Haklısın hergün yağmurda sıkar insanı...Kızmıyorum...
Gülmemi istedin, ne güldüm nede gülmeye zorladım kendimi.
Sustun, nede güzel cezalandırdın! Bilemedinki günlerdir suskunluğu yaşıyor yüreğim.
Hiç farkedemedin değilmi, artık gözyaşlarım utanıyor senden, saklanıyor arkada biryerlerde tuzu genzimi yakıyor...
Keşke sormasanda derinden nedenini, öylesine olsun dinleseydin... inanırdım. Hem belki gözyaşlarım utanmazdı giderdi içimden, gülerdim, istediğin olurdu kimbilir..............
Sağol gülüm.Bende seni seviyorum.
0 yorum:
Yorum Gönder