Ne çocuk olmayı becerebildim nede büyüdüğümü farkedebildim.O yüzden her dönemde biraz abuk kaldım kendimce.Çocukken balonla gezmeyi yakıştıramadım ki hiç kendime ee tabi şimdi çok yakıştırıyorum onedenle balonla geziyorumda demiyorum.
Ama ne yalan söyleyim elime bir tebeşir parçası alıp, binanın önüne seksek çizgisi çizip, hoooppaaaa diye bağırarak oynamak içimden geçmiyorda değil hani:))
Ama ne derler hiiih, ne kadar ayıp,, a aa aa hatta çüüüşşşş!!!
diye içimize yolluyoruz boynu bükük utangaç isteği..
Belki çocukkende giyip topuklu ayakkabıları pembeye boyamak istiyordum dudaklarımı.Yaptımda! Ama ne dediler??? hiiiih, nekadar ayıp; a aa aa hatta çüüüşş!!!
Hep bu nederler yeyip bitirmedimi ömrümüzü...
Hep toplumun belirlediği değer yargıları olmadımı üzerimizde...
Girdik bir kalıba hanım hanımcık uslu uslu.
Amaaaa şimdiiiii:
Ben gidiyorum iki dakika çüüüşüüüp gelecem çünkü seksek oynayacammmm:)))
2 yorum:
bende bu konu hakkında bir yazı yazmıştım. "bence sende şimdi herkes gibisin." adında ve sonu şöyle bitiyordu. "unutmayın ki; başkalarının sözlerine uyduğunuz kadar, onların malısınız." kendimiz olmak dileğiyle. saygılar,
Yorum Gönder