Nasıl olsa...

Herzamanki yerime oturdum ve herzamanki şeklimi aldım;yere bakıyor yine gözlerim.
Anlamsız bir hüzün var yine en içimde.
Biliyorum seyre dalmakla uçmaz uçurtma,
Akışınamı bırakmalıyım yoksa koşmalımıyım bir hızla.
ve tabi ben böyle teorisindeyken uçma eyleminin
yoruldu gitti uçurtma...
Ne onda rüzgara inat güç var
ne bende koşacak güç
nede esen bir rüzgar...
Nasıl olsa inecek yere birşekilde;
ya çakılacak
yada ipine asılınacak.

Yeterki tellere takılmasın...