Sonbahar...


Mevsimleri böldüler
ve payıma sonbahar düştü...
Kuşandım savrulan yaprakları;
her sabah yağdım yüzüne damla damla
Ve Çiğ olup düştüm dallarına...

Bilemedim,en zayıf dalına konmuşum senin.
Ağır geldi ,taşıyamadı bu yüreğin yükünü...
Taşırım dedin.
Oysaki taşırım dediğin dallarınla kurmuştun darağacını...
Yeşertemedim,yağmur olsamda yeşertemedim seni.

Sevdasını darağacında tutan yar,
Acemisi çıktık ikimizde sevmenin.
Ne sen sıkı bir çınar oldun
Nede ben suya doyuracak yağmur.

Sevdasını en zayıf dalında tutan yar,
Acemisi çıktık ikimizde hayatın.
Ne sen büyüktün;
Nede ben çocuk...

Sevdasına kurban olduğum yar,
Umudumu dallarına serdiğim yar,
Yarınlarımı sana gizlediğim yar,
Gölgesinde demlendiğim yar,
Güldümü mavi gülenim

Gitme;
Gidişin vuruşun olur sehpama...

2 yorum:

Adsız dedi ki...

"Sevdasını darağacında tutan yar,
Acemisi çıktık ikimizde sevmenin.
Ne sen sıkı bir çınar oldun
Nede ben suya doyuracak yağmur."

okurken kendimden geçtim desem abartmış olmam.duygu yüklü ve çok güzel bir şiir...yüreğine sağlık...

saklıdefter dedi ki...

Beğendiysen ne güzel... Çok teşekkür ederim. Sevgiler...