Çocuklar


Gecenin bir yarısı öyle bir kaçtıki uykum,hem baş ağrısı hem yoğun bir duygusallık esir aldı bedenimi...
Nasıl bir dünya bırakıyoruz çocuklara??? sorusunu yineleyip duruyorum içimde.
Herşeyin dengesini bozduk, önlerine sunduk;alın biz bu kadar becerdik geriye yok edilebilecek birşey kaldıysa siz yokedin dercesine...
Ne hayaller siliniyor birer birer... ne inançlar yok olup gidiyor içimden,yerlerini umutsuzluğa terk ederek usulca...
Bu düzen bundan iyi olmazda bari dahada kötü olmasa diyorum içimden sonrada kızıyorum kendime; bukadar çabukmu vazgeçtin, umut baharlarından,Al sedefli şafaklardan...
İnsanlıktan...
Ah çocuklar ah!!! keşke sizi bekleyen şeyler hep güzellikler olsa...

10 yorum:

atesinsesi dedi ki...

savaş



rüzgar gelinciğin beline dolamıştı ellerini
iki papatyanın gölgeliğinde kemanını yastık yapıp uyuklamaya çalışıyordu ağustos böçeği
kıpkırmızı bir gülün katmerli yapraklarına doğru sarı bir arı vızıldayarak uçuyor
yaprak taşıyan karıncaların yanından usul usul su kaynağına doğru yürüyordu yaşlı bir kaplumbağa
oysaki insanlar o şehirde savaşıyorlardı.

t.kurt

Adsız dedi ki...

Ne desem ki saklandım kaldın bir cocugun günlüğünde bulundugumda coktan okunmuştum sayfalarım yırtık kabım ıslak ve bir kez daha sakladım içimde ne varsa bu cocuk yüzünün arkasında şehirler arası lolipopla gezen kravatlı bond cantlı bir eskiciyim ben anılar alırım eski anılar...

bilinçsizce yazılan bir yorum baktım şiir olmuş bende elleşmedim ahada böyle yazdım sana :)

Adsız dedi ki...

güzel dilekleri güzel umutlarla perçinlemek gerekli bazen. güzel bakan güzel görür misali. belkide herşey bu kadar umutsuz olmayabilir:(

akilliigne dedi ki...

sevgili arkadaşım
senin bu konuyu dile getirmen gördüklerim le birlikte üzdü inçitti ve düşündürdü...
diyer yandan
bunları düşünen dile getiren bir arkadaşımın olmasına mutlu oldum
sen ve senin ulaşabildiklrin olduğu ve dahi böyle düşünenlerin olduğu sürece yarınlar için mutlaka güzellikler vardır
tüm duygu ve düşüncelerine katılıyorum yanlız buna da eminim yarınlar bizim elimizde bunun için mücadeleye varım tıpkı senin gibi..
sevgilerimle.

saklıdefter dedi ki...

Ateşinsesi,güzellikleri yaşarken canlılar biz hep savaştık...Onur içinmiydi mücadele yoksa daha fazla toprak sevdasımı? keşke bu kadar aç olmasaydı insanlık.

Ulaş, iki üç kere okudum yorumunu:)silmediğine iyi etmişsin,bazen tasarlanmış yazılardan daha güzel oluyor bilinçsizce yazılanlar.

Bezbebek,güzel bakan gerçekten güzel görürmü dersin...Tabiki umut asla yitirilmemelidir.

Akıllıiğne, yarınlara inançlı bakman, umutlu olman gerçekten çok güzel.Her daim bu inancını barındırman dileğiyle...

Sevgiyle kalın arkadaşlar...

Hülya Konar dedi ki...

ne kadar güzel ve duygu yüklü satırlar bunlar.yada konu insanı kelimelerden bağımsız duygusallığa itiyor anında...son cümleniz çok hoşuma gitti...ahh çocuklar ...
gerçeketende keşke hep güzel şeyleri bırakabilsek çocuklara ve keşke hep güzel şeyleri bıraksalardı bizlere büyüklerimiz biz çocukken:(
sevgilerimle...

TUFAN dedi ki...

BİR DELİ RÜZGAR ESER ŞİMDİ BEYNİMDE
BİR VAKİTSİZ EZAN OKUNUYOR ÖLÜM SESİYLE
YANLIZLIK KOKUYOR ARTIK BU ŞEHİR.
KISIK BİR IŞIKTA DOLAŞIYOR SOKAK SERSERİSİ
YANLIZ VE KİMLİKSİZ.
BİR BAŞKA SEVDA OLSUN BU DENİZ KOKAN GÖZLER
BİR SİSLİ GECEDE KAYBOLMASIN ARTIK AŞKLAR
YENİ BİR GÜNE SELAMA DURSUN BU SOKAK
BİR YELKEN AÇSIN ADINI BİLMEDİĞİMİZ KAHRAMAANLAR VE SOKAK SERSERİSİ.
EY SOKAK EY GÖKYÜZÜ EY MAVİ DENİZ EY SİSLİ GECE.
YENİ SEVDALAR DOĞUYOR SİZ OLSANIZDA OLMASANIZDA.

Gunlukyorum dedi ki...

Çocuk işte

kenar mahallede top oynayanda
Bilgisayar başında oyun oynayanda
Şehrin sokaklarında mermi çekirdeklerini toplayarak oyun oynayanda

Çocuk işte
Savaşlar içinde bir dünyaya büyüyen herkes çocuk.

saklıdefter dedi ki...

Hülya'da buluşalım,güzel yorumun için çok teşekkür ederim.Keşke bize bırakılanlarda güzel olsaydı...
Tufan,şiir dostum:)çok teşekkür ederim...

Çocuk işte
Savaşlar içinde bir dünyaya büyüyen herkes çocuk...
Günlükyorum ne denilirki...Çok teşekkürler...

TUFAN dedi ki...

savaşın dili hep aynı aynı sözcükleri haykırır:aci,ölüm,kayıp.savaşın en büyük maglupları çocuklar.çünkü istemedikleri halde savaşıyolar savaşmak zorunda bırakılıyolar.kalem ve oyuncak tutan eller taş sopa ve silah tutmaya başladığı anda biz insanlığımızı kaybetmiş sayılırız.ki bugun minicik eller artık taş sopa ve kurşunları oyuncaklarından daha çok kullanmaya başladılar.insanın insanlaşma süreci ne zaman başlıyacak.bunları görmeyecek kadar mı kör insanoğlu...