Gibi...

Artık çıkarım bulanık köpüklü dalgalardan...
Ağlamam bu sefer inan, yıkıldığında kumdan şatolarım.
Hem artık güneş çizmeyi öğrendim.
Gözlerime hükmetmeyi, susmayı, tırnağımı daha derinden koparıp, hıçkırıklarımı tam sol yanımda yoketmeyi... -gizlemeyi-
ama bi yağmurda geçmiyor söz işte, yüreğime...
o ağlıyor ben damlıyorum...
Bakma büyümüş gibi yapıyorum...


7 yorum:

Zeugma dedi ki...

Sadece yağmurda..
Haklısın..
Çok güzeldi..
Sevgiler..

Zeugma dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
WENDA dedi ki...

nedir bu satırları bize yazdıran hüznü ayaklandırıp kalemi azdıran...

Godsyndrome dedi ki...

Blogunuzu yeni keşfettim keşke daha evvel keşfetmiş olsaydım. Şiirleriniz çok güzel başarılar dilerim :)

saklıdefter dedi ki...

Zeugma, çok teşekkür ederim:)Sevgiler benden...

saklıdefter dedi ki...

Wenda, bilmelimi bilmemelimi? Bilemedim...

saklıdefter dedi ki...

Godsyndrome:))
Her gün yeniden keşfedilmek:D ne güzel ne güzel. Alemsin arkadaşım.